ما و خانواده شهدا

استاد یزدانی:
ما و خانواده شهدا
تردیدی نیست که ما به حکم عقل، وجدان، فطرت و انسانیت و ظیفه سنگینی در برابر خانواده و باز ماندگان شهدای خویش به عهده داریم.
1 ــ تقویت روحی: اولین وظیفه ما این است که خودرا حقیقتا به مصیبت آنها شریک بدانیم . در تقویت رو حی شان بکوشیم، دلداری شان بدهیم. در عمل و زبان بگوییم : اگر تو ، پدر، برادر، خواهر، فرزندو همسری از دست داده ای ما هم نیز چنین عزیزی را از دست داده، وقتی این سخن را می گوییم باید صادقانه باشد، و در درون خویش و در عمق وجدان خویش ، نیز باید چنین حسی داشته باشیم . مگر غیر از این است که همه انسان از یک شجره واحده آفریده شده اند؟ . و آن شهدای گرامی برادر و خواهر ما نیز بودند؟ این حس همدردی موقتی نباشد وباید تازمانی که نیاز باشد عملا و یا رو حا در کنار آنهاباشیم و احساس کمبود را جبران کنیم . و در عین حال وظیفه داریم که رو حیه آنان را هر چه زودتر به حالت عادی و شور و نشاط برگردانیم. چون زندگی هیچ وقت تعطیل شدنی نیست. مصیبت را باید هر چه زود تر فراموش کنیم اما مسئولیت را هر گز. 

2 ــ کمک های اقتصادی : دو مین وظیفه ما کمک افتصادی است . هم به صورت عاجل و هم به صورت طولانی مدت. مخصوصا به خانواده هایی فقیر و خانواده هایی که نان آور خویش را از دست داده باشند. فراموش نکنیم که در میان باز ماندگان شهدا، عده ای مهاجر افغانی نیز هست که ممکن است کار ت شناسایی هم نداشته باشند. و به دلیل نداشتن کارت شناسایی ممکن است است کمک های رسمی و دولتی به آنها نرسد، ولی ما که از حال همدیگر بیشتر آگاهی داریم ، باید متوجه این ریزه کاری ها باشیم. درست است که ما خود نیز وضع اقتصادی رضایت بخشی نداریم. اما با حذف پاره ای از مصارف غیر ضروری باید به کمک همدیگر بشتابیم . واقعیت آن است که ما هزاره ها در بعضی از موارد ، اصراف کاری های زیادی داریم. عروسی های سنگین ، عزاداری های پر مصرف . رقابت های بیجا و ...ما می توانیم از این مصارف بکاهیم . اما پولش را در راه کمک به خانواده شهدا و ده ها مشکلات اجتماعی دیگر به مصرف برسانیم . حتا اگر سیکریت می کشیم ، نسوار می کشیم می توانیم تر ک کنیم . هم ضرر را از خود دفع کرده ایم و هم پولش را در راه خیر مصرف کرده ایم .
3 ــ نهال شانی به یاد شهدا. برای زنده نگهداشتن یاد شهدا، علاوه بر نشر افکار، اندیشه ، بیو گرافی ، خاطرا آن عزیزان و برگزاری سمینارها و مجالس یاد وبود ، می توانیم به یاد هر شهیدی یک و یا چند درخت مثمر و غیر مثمر ، در نقاط مناسب هزارستان، و یا در هر شهر و دیاری که زندکی می کنیم، چه در افغانستان یا پاکستان ، در پیاده رو های سرک خاکی، در کنار باغچه منزل مان و در هر جای مناسب دیگر غرس کنیم. چه بهتر که در ختکاری به یاد شهدا و یا به یاد مطلق رفتگان خویش را به یک رسم و سنت همیشگی و ملی خویش تبدیل کنیم.

برگرفته از صفحه فیس بوک استاد یزدانی 

لحظه ها