سال نو میلادی با انفجار راکت ها و آتش ترقه ها درزمین و فراز شهرما- بسیاری ازکشورهای دیگر تجلیل شد وسال 2012 درتقویم زندگی شهروندان بخش بزرگ از مردم جهان رسمنآغاز و عقربه سال نو به گردش افتاد. مرد م هرکشور- تقویم میلادی، به رسم وعنعنات خود، درآخرین لحظه ها و ثاینه های آخر سال2011 وآغاز سال 2012 را ، با سرور وشکوه فرهنگی خاص خود جشن گرفتند. سال نوبا آوای موسیقی، ایجاد گل های رنگا رنگ تقدیر شد و با آتش راکت ها در دل اسمان وسنگ فرش شهر ها نمایان گردید. درحلول سال نو برگونه های سرد مردم برگ شادی نشست و با شکوفه لبخند بدرقه کردید.
میادین شهرهای بزرگ در طنین موسیقی و پای کوبی می درخشید ودرهلهله ی تماشا گران می لرزید. مردم آغاز ثانیه های سال نورا می ستود و هرکسی به امید فردا و شکوفه های آن، لحظه های پایان و آغازسال رابا آتش وانفجار راکت ها تجلیل کردند. در جهان غرباین تجلیل وپای کوبی سال ، هرچند که با دلهره وسایه رکود افتصادی همرا بود، اما مردم با امید ودر رنگین دیدن زندگی سال نو را، باشکوه وسرور تجلیل نمودند.
لحظه های پایان سال 2011 در نقاط جهان اگر امن بود ولی درافغانستان زندگی مردم با اندوه و مصایب المناک ، انفجارخونین، دلهره نا امنی و وحشت ترور سپری گردید. خوش بینی بدان نکته است افغانستان با همه ای روشنی وتاریکی های گذشته وحال اش، رود زندگی جاری است، چشمه سار حیات از دل مردم امید وارمی جوشد ودر کوه پایه های آن دیار زلال جاری است .